zondag 7 januari 2024

Weg met de Participatiewet

Over de Participatiewet die in 2015 werd ingevoerd is al veel gezegd en geschreven. De teneur van veel commentaren is, dat de wet op zijn minst gedeeltelijk mislukt is. De oorspronkelijke doelstellingen, mensen in de bijstand en gehandicapten massaal aan het betaalde werk krijgen, zijn niet of nauwelijks bereikt. De ontschotting van Wajong, Wet Sociale Werkvoorziening en bijstand, waarbij al die groepen onder de Participatiewet kwamen te vallen heeft weinig effect gehad. De gelijktijdige afschaffing van toestroom naar de sociale werkplaats en jong gehandicapten niet meer in de Wajong heeft ertoe geleid, dat gehandicapten die vroeger in de sociale werkplaats werkten nu thuis zitten en veel jong gehandicapten zijn in een uitzichtloze armoede gestort. Wat daarbij opvalt is dat ervaringsdeskundigen zeggen, dat de wet eerder averechts werkt. In plaats van mensen te stimuleren zich te ontplooien werpen de ingewikkelde regels en de bureaucratie in de uitvoering juist barrieres op die de klant belemmeren in het ontplooien van activiteiten. Ervaringsdeskundigen hebben boeken volgeschreven over hoe dit in de praktijk werkt. Enkele voorbeelden.

Eric Hochstenbach is een nu 67 jarige man die zijn leven heeft beschreven in een biografie onder de titel Gelukkig ik leef nog. Hij heeft zijn bestaan als lichamelijk gehandicapte vastgelegd in een persoonlijke beschrijving die een goed beeld geeft van de problemen die je dan tegenkomt. Discriminatie, eenzaamheid, onbegrip en uitsluiting vanuit de maatschappij heeft hij heel zijn leven meegemaakt. Eric noemt dat het ijzeren gordijn waardoor hij constant het gevoel heeft in een gevangenis te leven.

Gerard Sangers schreef het boek 'Met dank, door MijnOverheid bij de Voedselbank'. Hij schreef een tweede boek 'te gek voor woorden' over de leefwereld van een bijstandsgerechtigde. Gerard Sangers raakte in 2011 zijn baan kwijt. Hij werkte keihard om uit de bijstand te komen en nam drie nulurencontracten tegelijk aan. De boeken gaan erover dat bij Gerard het gevoel resteert dat hij in de Participatiewet in een soort moeras werd ingezogen. O wee als je in de bijstand zit en erbij gaat werken. Vele sociale diensten kunnen de bijverdiensten niet vlot verrekenen, met als gevolg onterechte opschortingen, verkeerde berekeningen en plotselinge grote terugvorderingen. ‘Uiteindelijk heb ik met werk moeten stoppen, omdat het niet meer te betalen was.’

Stella de Swart schreef het boek 'armoede krijg je gratis'. Haar gevecht tegen de bureaucratie is een gevecht van jaren, waarbij ze ten strijde trekt om er het beste van te maken voor haar twee kinderen. Stella raakt verstrikt in het web van ambtelijke regels en formulieren. Dit leidt uiteindelijk zelfs tot schuldsanering. Ze moet leven van een paar tientjes per week en voordat ze het weet, staat ze zelf met schaamte in de rij voor De Voedselbank.

Aan de ene kant is de Participatiewet grotendeels mislukt, er zijn naar schatting anderhalf miljoen mensen tussen de 18 en de 67 die geen betaald werk hebben, aan de andere kant betekent de coronacrisis een versnelling in veranderingen in het karakter van betaald werk, waardoor ook arbeidskrachten getroffen werden die een vaste aanstelling hadden. Thuiswerken neemt een hoge vlucht. Velen zitten geïsoleerd thuis achter de computer te werken en vergaderen alleen online via applicaties die deze faciliteit bieden. Fysiek bij elkaar komen is er niet meer bij of nog slechts incidenteel. Hoewel in de nabije toekomst fysiek bij elkaar komen wel weer mogelijk lijkt te zijn, is thuiswerken een blijvertje.

Door deze ontwikkelingen zitten vele arbeiders thuis in een isolement. Daar komt de doorgeschoten flexibilisering van de arbeid nog bij. De tijd dat je aan betaalde arbeid status kon ontlenen, sociale contacten kon opbouwen, jezelf kon ontplooien in intensieve contacten met collega’s op een vaste werkplek in teamverband is voor velen allang voorbij.

Sommigen willen omvangrijke investeringen in verschillende sectoren om de anderhalf miljoen werklozen aan werk te helpen, oftewel de parallelle arbeidsmarkt.

Dat laatste houdt het gevaar in dat er sprake is van werkverschaffing: gedegradeerde betaalde arbeid verrichten die eigenlijk niet noodzakelijk is. Velen die voor deze oplossing kiezen op basis van het traditionele arbeidsethos pleiten daarvoor, waarin basisbanen, reïntegratieprojecten en allerlei andere vormen van aanvullende arbeid, soms werken met behoud van uitkering, worden ingevoerd om vooral bijstandsgerechtigden aan het werk te krijgen.

In de praktijk zijn deze maatregelen in het licht van de macro-ontwikkelingen echter een druppel op een gloeiende plaat, die de meeste mensen die geen betaald werk hebben, in Nederland, niet aan betaald werk zal helpen. Ik zie het in toenemende mate als een achterhoedegevecht. Ik zie meer in:

arbeidstijdverkorting; verhoging van de minimumlonen en de daaraan gekoppelde uitkeringen, waarbij het wettelijk minimumloon naar 14 euro per uur gaat. We moeten volledige robotisering van zoveel mogelijk productieprocessen eisen en felle kritiek leveren op het westerse arbeidsethos, waarbij betaald werk wordt beschouwd als zaligmakend en de enig mogelijke bron van ontplooiing en inkomensvoorziening.

Verder de invoering van een universeel leefbaar basisinkomen. Het is de notie van vrijheid die daarbij aantrekkelijk is. Die vrijheid geeft mensen de ruimte om vorm te geven aan de sociale structuren, contacten, alternatieve vormen van arbeid en de menselijkheid die nu door de robotisering en flexibilisering en veranderingen in het karakter van arbeid dreigen weg te vallen. De vrijheid die met een basisinkomen gepaard gaat, biedt voor verschillende groepen een aanknopingspunt om een emancipatiebeweging te ontwikkelen van “hier zijn we, wij zijn er ook en komen los”. Daarnaast zal een programma ontwikkeld moeten worden om de bezitsverhoudingen en de tegenstellingen tussen arm en rijk in de wereld te veranderen en de grote platforms onder controle te brengen van de gemeenschap.

Piet van der Lende

Bijstandsbond



donderdag 17 september 2020

Teken de bradbrief voor verhoging van het minimumloon tot 14 euro per uur

 

17 september 2020

Beste P. ,

Heb jij het Prinsjesdag nieuws gevolgd? Volgens premier Rutte moeten we de Nederlandse economie een handje helpen door weer eens wat meer te gaan kopen. Want dat hebben we te weinig gedaan door de Corona crisis. Denkt hij soms dat de miljoenen Nederlanders die nauwelijks kunnen rondkomen, ervoor kiezen om minder uit te geven?

'Niets kunnen kopen' is geen keuze. Voor steeds meer mensen is het bittere noodzaak. Niet alleen voor de 2,2 miljoen werkenden die op of net boven het minimumloon verdienen, maar óók voor iedereen met een uitkering zoals bijstand en AOW. Vandaag lanceren wij daarom een Brandbrief met de dringende oproep aan het kabinet: Verhoog het minimumloon naar €14 per uur.

 

 

Want Prinsjesdag maakt duidelijk dat de politiek niet onder ogen wil zien dat het minimumloon onleefbaar is. Prinsjesdag laat zien dat Rutte, net als veel andere politici, zijn machtige positie niet inzet om de belangen van álle Nederlanders te behartigen. Daarom moeten wij ónze macht laten zien.

Onze macht wordt alleen zichtbaar als wij massaal de Brandbrief voor een verhoging van het minimumloon ondertekenen. Pas dan kan de politiek niet meer om ons heen.

Eind oktober bieden we de Brandbrief aan aan het kabinet. Ons doel is 200.000 handtekeningen. Dat is veel. Maar wij zijn ambitieus, en vooral: we begrijpen dat alleen als we met veel zijn, we druk kunnen uitoefenen. En alleen door druk uit te oefenen krijgen we gedaan wat zo ontzettend nodig is: een hoger minimumloon. Juist nu, in deze crisis.

 

 

Werkt de button niet? Kopieer en plak dan deze link: https://www.voor14.nl/brandbrief

Teken nu. Zodat iedereen kan leven in plaats van overleven.

Met strijdbare groet,

Ramon, Sanne, Lisette

Voor 14
http://www.voor14.nl/

Social
Voor 14 is een initiatief van de © 2020 Voor14 - Alle rechten voorbehouden Gebouwd door Tectonica
Je ontvangt deze e-mail omdat je je hebt aangemeld voor Voor 14 en akkoord bent gegaan met onze voorwaarden. Je kan elk moment van gedachte veranderen door te klikken op deze afmeldlink, beschikbaar in elke e-mail die je van ons krijgt, en door contact met ons op te nemen. Voor meer informatie over hoe wij met privacy omgaan, klik hier.

vrijdag 25 oktober 2019

Bijeenkomst Bijstandsbond over evaluatie van de Participatiewet

Bijeenkomst Bijstandsbond

Op woensdagmiddag 27 november van 14.00 uur tot 17.00 uur organiseert de Bijstandsbond een discussiebijeenkomst. De bijeenkomst wordt gehouden in het Tet-Theater, Bilderdijkstraat 165B in Amsterdam

Tijdens de middag zullen drie onderwerpen ter sprake komen

14.00 uur- 15.00 uur. Evaluatie van de Participatiewet. In december wordt de Participatiewet na 5 jaar in de Tweede Kamer geëvalueerd. Naar aanleiding daarvan vertellen vele (belangen) organisaties wat ze aan knelpunten in de wet hebben ervaren. Ook de Bijstandsbond houdt een inventarisatie. Tijdens deze middag kun je je mening over de wet naar voren brengen, die zal worden verwerkt in het standpunt van de Bijstandsbond. Met een inleiding van Marc van Hoof, advocaat en Maaike Zorgman, bestuurder uitkeringsgerechtigden bij de FNV.

15.00 uur-16.00 uur. De beweging samenvoor14. De FNV is gestart met het initiatief samenvoor14. Andere organisaties wordt nadrukkelijk gevraagd zich bij dit initiatief aan te sluiten. Doel is een sociale beweging op te bouwen om een wettelijk minimum uurloon van 14 euro te realiseren. Wat kunnen we ervan verwachten, wat zijn de plannen en hoe kun je meedoen?. Met een inleiding van Jesse Oberdorf, organizer bij de FNV.

16.00 uur-17.00 uur. Kwijtschelding van gemeentelijke heffingen in Amsterdam. Wat zijn de problemen en klachten, en hoe kunnen we dat veranderen? Met Kaj van Brummelen, teamleider kwijtschelding gemeente Amsterdam en Ruud Minnee hoofd incasso en invordering gemeente Amsterdam.

Bijstandsbond
Da Costakade 162
1053 XD Amsterdam
020-6898806
info@bijstandsbond.org
www.bijstandsbond.org




zondag 12 mei 2019

Een tijdbom onder de financiering van bewindvoering voor mensen met schulden uit de bijzondere bijstand?


De gemeente Groningen wil de kosten van bewindvoering voor mensen met schulden inperken door standaard de bewindvoering te laten uitvoeren door de Gemeentelijke Krediet Bank (GKB). Dit legt een bom onder de financiering van de bewindvoering uit de pot voor de bijzondere bijstand. De kostenpost van bewindvoering bij mensen met schulden legt een groot beslag op die pot. Commerciele bureau’s van bewindvoerders verdienen door die fananciering veel geld. Door de werkwijze van de gemeente Groningen kan het geld uit de pot voor bijzondere bijstand voor andere doeleinden worden aangewend.

De gemeente Amsterdam gaf in 2017 100 miljoen uitt aan 'armoedebestrijding'. De grootste kostenpost in dezen is de bijzondere bijstand, nl 14 miljoen. Maar... bijstandsgerechtigden en andere minima (bijzondere bijstand is in principe voor alle minima, dus ook voor AOW-ers en zo) krijgen in Amsterdam in de praktijk niets. Alles wordt afgewezen. Dat wordt ook door interne ambtenaren bevestigd. Hoe kan dat? Waar wordt het geld dan aan uitgegeven? Er blijken twee hoofdposten te zijn, nl verhuiskostenvergoeding voor daklozen, die weer een nieuwe leven met een woning beginnen en... bijzondere bijstand voor bewindvoerders, waarvan er twee zijn, bewindvoerders in het kader van een beschermingsbewind en bewindvoerders in het kader van de Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen (WSNP). Bij beschermingsbewind gaat het eigenlijk om begeleiding van mensen die bijvoorbeeld psychjhisch in de war zijn of mensen die door een lichamelijke of geestelijke handicap niet hun eigen financiën kunnen beheren.

Financiering bewindvoerders

Een zeer groot deel van de bijzondere bijstand in veel gemeenten gaat naar bewindvoerders, die daar een salaris van krijgen. Hoe gaat dat? Ze vragen namens de cliënt bijzondere bijstand aan. De cliemt moert een eigen bijdrage betalen. Die cliënt heeft geen idee, natuurlijk. En hoe controleer je, hoeveel uur een bewindvoerder heeft gewerkt? Er zijn zelfs mensen die hebben twee bewindvoerders. Eentje die de schulden saneert in het kader van de WSNP, en eentje die de financiële zaken regelt. Want de bewindvoerders WSNP zeggen: wij houden ons alleen bezig met activiteiten in het kader van de WSNP. De kosten van deze bewindvoering rijzen dus dusdanig de pan uit, dat er voor de bijstandsgerechtigden en andere minima geen bijzondere bijstand in de pot overblijft, waarvoor die eigenlijk dus bedoeld is, nl mensen in tijdelijke noodsituaties als laatste vangnet in de sociale zekerheid bijzondere kosten die ze moeten maken vergoeden. In veel gemeenten is de situatie hetzelfde. Merkwaardig is, dat 'ambulante ondersteuning' dus (financiele begeleiding) dan weer gefinancierd wordt via de WMO.

gemeente Groningen

Maar uit een uitspraak van de Rechtbank Noord-Nederland blijkt, dat de gemeente Groningen een andere weg is ingeslagen. Zij betaalde in 2016 2,5 miljoen euro aan bewindvoerders. Wethouder Mattias Gijsbertsen (GroenLinks) verwacht een forse besparing wanneer de gemeente dit in eigen hand houdt. Alleen wanneer Groningers met maximaal 120 procent van de bijstandsnorm bij de Gemeentelijke Kredietbank onder bewindvoering staan, krijgen zij de kosten voor bewindvoering vergoed. De wethouder, die de overstap in drie jaar wil doorvoeren, verwacht in 2021 een besparing van een miljoen. Het college wil in drie jaar tijd in totaal 1800 Groningers voor de keuze stellen: overstappen of na zes maanden geen bijzondere bijstand meer. Het college in die gemeente heeft dus besloten, dat de bewindvoering voortaan niet meer alleen wordt uitgevoerd door commerciele bewindvoeringsbureau’s maar door de Gemeentelijke Krediet Bank. (GKB) De gemeente Groningen heeft dit in beleidsregels vastgeleged. De gemeente beschouwd ten opzichte van bijzondere bijstand de uitvoering door de Kredietbank als een passende en toereikende voorliggende voorziening. Bij zo’n voorliggende voorziening kan financiering vanuit de bijzondere bijstand worden geweigerd. De voorliggende voorziening moet het betalen. En de GKB kan de bewindvoering gratis uitvoeren, er wordt althans geen beroep meer gedaan op de pot van de bijzondere bijstand, die nu voor andere doeleinden kan worden aangewend. Dit gebeurde ook in een geval waarin de Rechtbank Noord-Nederland uitspraak heeft gedaan. De betrokkene met schulden moest de kantonrechter vragen zijn huidige bewindvoerder op te zeggen en bewindvoering voortaan via de Kredietbank te laten lopen. (Bewindvoerders worden door de Kantonrechter benoemd). Betrokkene met schulden deed dit niet. De financiering uit bijzondere bijstand van de bewindvoerder werd daarop door de gemeente stopgezet. Betrokkene ging tegen de uitspraak in bezwaar en uiteindelijk kwam het terecht bij de Rechtbank Noord-Nederland.

Uitspraak Rechtbank

De Rechtbank overwoog dat dat ‘kostenloze’ bewindvoering door GKB een gelijkwaardig alternatief kan zijn voor een beschermingsbewind. Maar in het onderhavige geval had de gemeente niet voldoende onderzocht of de voorliggende voorziening passend en toereikend was, en dus besloot de Rechtbank dat de gemeente een nieuwe beslssing op bezwaar moest nemen en in de tussentijd houdt betrokkene financiering van de bewindvoering uit de bijzondere bijstand.

Maar dat neemt niet weg dat de Rechtbank positief stond tegenover de beleidsbeslissing van de gemeente Groningen: Beschermingsbewind via de GKB kan een passende en toereikende voorliggende voorziening zijn. Dit opent de mogelijkheid voor andere gemeenten ook zo te gaan werken.
De juridische haarkloverijen gaan dan over de vraag, of de bewindvoering door de GKB inderdaad kan worden beschouwd als een passende en toereikende voorliggende voorziening en of de keuzevrijheid van degene met schulden niet onterecht wordt ingeperkt, omdat de kantonrechter bij de benoeming van een bewindvoerder uitdrukkelijk rekening moet houden met de wensen van betrokkene. Maar het zou te ver voeren, dat allemaal in dit artikel te behandelen. Wel kan nog opgemerkt worden dat de strenge regels voor de handhaving van het neo-liberale markt-kapitalisme de oplossing van de gemeente Groningen in de weg kunnen zitten. De gemeenten mogen, als ze de bewinvoering in eigen huis regelen, niet op ongelijke voet concurreren met de commerciele bewindvoerders. Op grond van de Mededingingswet dienen overheden zich te richten op de gedragsregels in de Wet markt en overheid en er zijn in dat opzicht ingewikkelde procedures waar de overheid zich aan moet houden om een oplossing zoals nu bij de gemeente Groningen door te voeren. Dit zou in de toekomst een rol kunnen spelen, omdat bij de bewindvoeringsbureau’s in Groningen en hun belangenorganisaties de druiven zuur zijn. In ingezonden brieven in het Dgablad van het Noorden hekelen ze de oplossing van de gemeente Groningen: het brengt uiteindelijk meer kosten met zich mee, de uitvoering gebeurt minder professioneel, etc. En er wordt gedreigd met rechtszaken tegen de gemeente Groningen.

Rechtbank Noord-Nederland 22-1-2019, ECLI:NL:RBNNE:2019:279

Piet van der Lende

donderdag 2 mei 2019

Op internet is het wijzigingsvoorstel van de Participatiewet en Ziektewet in verband met het breed offensief gepubliceerd.

Het kabinet heeft een breed offensief gelanceerd om mensen met een beperking aan het werk te helpen. Het is daarom wenselijk wijzigingen aan te brengen in de Participatiewet en Ziektewet, zoals het vereenvoudigen en verbeteren van het instrument loonkostensubsidie en van passende ondersteuning aan belanghebbenden. Ook wordt bevorderd dat werken loont voor mensen die in deeltijd met behulp van loonkostensubsidie werken.
U bent van harte uitgenodigd via https://www.internetconsultatie.nl/participatiewet_breed_offensief uw reactie op het wijzigingsvoorstel te geven. De einddatum van de consultatie is 4 juni 2019.

zondag 14 april 2019

#samenvoor14


#Samenvoor14

De FNV heeft het initiatief genomen voor een campagne en de opbouw van een sociale beweging om het wettelijk minimumloon van 9,82 euro bij een 38-urige werkweek te verhogen naar 14 euro. De campagne ging zondagmiddag van start in Rotterdam Zuid. Demonstranten verzamelenden zich op het Afrikaanderplein, middenin een van de armste wijken van ons land. Zij trokken naar de Kop van Zuid, waar ze een monument van het cijfer 14 onthulden op een bouwplaats waar het duurste appartement van Nederland zal worden gebouwd. De bouw gaat 15-20 miljoen euro kosten.

De actievoerders ageerden tegen de groeiende ongelijkheid tussen arm en rijk in Nederland die ze willen aanpakken. Het minimumloon, waar zo’n half miljoen werknemers voor moeten weerken, is de afgelopen decennia sterk achtergebleven bij de reele stijging van de gemiddelde lonen. Omdat het minimumloon achterblijft blijven ook de AOW en de bijstandsuitkeringen achter omdat ze gekoppeld zijn aan het wettelijk minimumloon. De stijging van het wettelijk minimumloon naar 14 euro moet deze onrechtvaardigheid compenseren.

De campagne gaat enkele jaren duren. Het onderwerp moet in 2021, het jaar van de verkiezingen, op de agenda staan en daarna moet het minimumloon van 14 euro worden ingevoerd.

Het is uitdrukkelijk de bedoeling dat het niet alleen een FNV campagne wordt, op basis van het principe van ‘community-organizing’ gaan actievoerders in verschillende steden de buurten in om huis aan huis met de mensen te praten. Er worden comité’s opgericht van leden en niet-leden van de FNV die behalve meedoen aan de campagne vanuit de nieuwe organisatiestructuren ook problemen dichtbij huis, in de lokale gemeenschappen en de buurten aan de orde kunnen stellen.

En kijk, verschillende economen zeggen in NRC-Handelsblad al dat de verhoging van het wettelijk minimumloon een goed idee is.

Piet van der Lende

maandag 11 maart 2019

De beer is los. Het CDA begint een discussie die een opmaat kan zijn voor afschaffing van de bijstand

Zaterdag 09-03-2019 in het Algemeen Dagblad: Het CDA wil de bijstand radicaal hervormen. Bijstandsgerechtigden moeten betaald aan de slag in wat de regeringspartij een ‘basisbaan’ noemt.
CDA-leider Sybrand Buma pleit voor een nieuw sociaal vangnet. Wie in de bijstand belandt, moet volgens hem een ondersteunende functie gaan krijgen in de zorg of het onderwijs of bij de gemeentelijke plantsoenendienst. Voor circa 20 uur werk in de week, krijgen bijstandsgerechtigden dan 85 procent van het minimumloon betaald. Het doldrieste plan bevat vele onduidelijkheden. Weet Buma niet, dat een zeer groot deel van de mensen in de bijstand arbeidsongeschikt is? 85% van het minimumloon voor 20 uur werken? Als het de bedoeling is dat bijstandsgerechtigden voor die 20 uur werken dan 85% van het minimumloon gedeeld door 2 (een halve werkweek) krijgen, dan is de berekening als volgt. Het bruto minimumloon is momenteel 74,58 per dag. Dat betekent, dat bijstandsgerechtigden 20 uur in de week moeten gaan werken voor 616 euro bruto. Ze gaan er dan geen 15% op vooruit, zoals Buma beweert. Voor een hongerloontje slavenarbeidgaan verrichten en afbraak van de basis van onze sociale zekerheid, het wettelijk minimumloon. Het is in duisternis gehuld hoe Buma wil regelen dat mensen dan aan 70% van het minimumloon als alleenstaande komen. Of wil hij de bijstand met 15% verlagen? Na twee of drie jaar houden die basisbanen op. En dan? Als je er niet in geslaagd bent werk te vinden? Het grote gat van het niets? En de arbeidsongeschikten, krijgen die niets? Buma wil beginnen met de groep die langdurig in de bijstand zit. Dus verschillende regiems voor mensen met bijstand, dus een grote rechtsongelijkheid? Veel onduidelijkheden, wisselende reacties, maar zoveel is duidelijk: de aanval op de bijstand als laatste vangnet is begonnen. Dit is gerelateerd aan het debat over het migratievraagstuk. D'66 pleitte voor meer migranten die in onze economie nodig zijn. Buma maakt voor verdere afbraak van de sociale zekerheid handig gebruik van de sentimenten tegen de komst van migranten door als het ware te zeggen: ja, maar die migranten zijn niet nodig, de arbeidsongeschikte bijstandsgerechtigden kunnen het wel doen. Onder dezelfde slechte voorwaarden?. Nee, onder nog veel slechtere voorwaarden. Les 1 van de cursus: hoe bevorder ik racisme om de mensen tegen elkaar uit te spelen en de laatste sociale zekerheid en het minimumloon af te breken. Maar er wordt gewerkt aan een antwoord. 

Piet van der Lende